deSingel, ontworpen en gebouwd door architect Léon Stynen met medewerking van Paul De Meyer, is een gebouw met een tijdloze architecturale uitstraling. Stynen ontwierp een voor Vlaanderen unieke culturele infrastructuur. Men noemt het gebouwencomplex van deSingel wel eens ‘het testament van Léon Stynen’ of de ‘meest complete samenvatting van zijn oeuvre’. 

Reeds in 1958 kreeg Stynen de opdracht om op de gronden van de ‘Wezenberg’ een nieuw Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium te bouwen. In 1968 werd de laagbouw geopend, een onvolledige achtvorm, die onderdak bood aan het conservatorium. De tweede fase – opgeleverd in 1980 – omvatte de realisatie van de twee zalen en het gedeelte voor Radio 2. Voor het Conservatorium bevatte de tweede fase de bibliotheektoren, gelegen boven de Blauwe Zaal. In 1987 kwamen de uitbreiding van het Conservatorium en de publieksfoyer van deSingel erbij.

Patine Architecten werkt aan de renovatie van het interieur en van het buitenschrijnwerk van zowel de bibliohteektoren als het conservatorium.